Het verhaal van de huurauto in Johannesburg

Ken je het verhaal van de huurauto in Johannesburg? Je raadt het waarschijnlijk al.. dat ging niet helemaal goed😱 In dit blogartikel zullen we dit verhaal met jullie delen.

Na een lange maar voorspoedige reis zijn Dorien en ik gister veilig aangekomen in Zuid-Afrika!

Bij aankomst in Johannesburg stond onze chauffeur al klaar om ons naar ons airport hotel te brengen. Nog even een koud drankje en toen lekker geslapen.

Vanochtend gingen we weer terug naar het vliegveld om onze huurauto op te halen bij Europcar. Er stond een vrij lange rij maar na ongeveer 20 minuten waren we aan de beurt. Vol verwachting legde ik het papier van de verhuurder op de balie, wat voor auto zouden we krijgen? Op het formulier stond een VW Polo of vergelijkbaar.

Na enkele minuten wachten kwam helaas niet het antwoord waar we op hoopten… Wij stonden in Johannesburg maar op het formulier stond tocht echt dat we de auto zouden afhalen in Kaapstad. Hoe kan dat nou? Ben ik echt zo stom geweest om het verkeerde vliegveld in te vullen?! Ja hoor, het stond er toch echt! Hele slimme actie Lauris! Ik vraag me nog steeds af hoe ik zo stom kon zijn 🙈.

Wat nu? We moeten vandaag nog 4 uur lang rijden, dat wordt een beetje lastig zonder auto.

Eerst maar naar de Vodacom winkel verderop om belminuten te kopen en dan overleggen met Sunnycars, waar ik de auto geboekt had. Het noodnummer dus maar gebeld en de situatie uitgelegd. Bel over 10 minuten maar even weer werd er gezegd, niet bepaald het antwoord waar ik op hoopte.

Een andere optie was dat de telefoniste even met de man achter de balie bij Europcar zou praten. Dus ik legde de situatie nogmaals uit aan de Europcar meneer en gaf aan dat we toch echt nu een auto nodig hadden in Johannesburg, en niet in Kaapstad. Misschien was het de wanhoop in mijn ogen, misschien had de beste man geen zin om met de telefoniste te bellen of misschien was de man gewoon super aardig, maar hij was ineens heel behulpzaam!

De Europcar meneer zei heel weinig maar was druk aan het typen op zijn computer. Na een paar minuten legde hij een autosleutel op de balie, yes dat gaat de goede kant op! Na nog wat kopietjes van onze paspoorten en wat handtekeningen (hopelijk is dat allemaal goed gegaan want echt tijd om goed te lezen had ik niet) hadden we plotseling toch een huurauto! De aardige Europcar meneer drukte ons nog wel even op het hart dat hij de enige was die ons vandaag zou helpen en dat we dus niet met andere personeelsleden moesten praten. Hmm als dat maar goed komt.

Met de autosleutel in de hand liepen we naar de parkeergarage. Onze bolide stond in vak D29. In de verte zagen we een dikke witte auto. Dat was geen VW Polo, maar een veel grotere Nissan Almera, dikke prima dus! En gelukkig nog een automaat ook, leek ons wel handig want ze rijden hier links. Let’s go!

Tijd om Johannesburg snel te verlaten, ons einddoel voor vandaag was Sabie. Johannesburg was even druk maar daarna ging alles zeer voorspoedig en was het heerlijk rustig.

Te voorspoedig bleek helaas het geval. Dat er in Zuid-Afrika tolwegen zijn wist ik al, maar dat je er alleen contant kunt betalen als toerist dan weer niet. Daar stonden we dan voor een dichte slagboom. Ook een creditcard werkte niet. De vrouw in het hokje was niet erg behulpzaam, we moesten maar een U-turn maken en dan bij het dichtst bijzijnde dorpje gaan pinnen. Zo gezegd zo gedaan, een halfuur later stonden we weer voor de slagboom en na het aftikken van 63 Rand konden we onze reis vervolgen.

Gelukkig ging de rest van de reis wel voorspoedig en kwamen we veilig aan bij onze accommodatie. Links rijden ging ook prima, je rijdt zo mee in het verkeer. Het laatste stukje moesten we nog even over een onverharde weg maar ook daar bleek de Almera prima tegen bestand.

Na het inchecken in ons huisje was het tijd om te gaan eten, want door alle drukte hadden we niet eens lunch gehad. De eigenaar raadde aan om naar The wild fig tree te gaan voor een typische Zuid-Afrikaanse maaltijd.

Zo gezegd, zo gedaan! Hier stonden zeker bijzondere gerechten op het menu zoals Springbok Carpaccio, Wildebees stoofpot, Kudu en zelfs krokodil. Voor mij als vleesliefhebber genoeg keus! Als voorgerecht kozen we voor ‘Hunters game plate’ met o.a Springbok carpaccio en Antilope worstjes. Vooral de worstjes waren echt heel lekker!

Als hoofdgerecht nam ik de Kudu medaillons en Dorien het Wildebees stoofpotje. Al met al een prima eerste kennismaking met Zuid-afrikaans wild.

Morgen hoeven we gelukkig wat minder ver te rijden, we beginnen dan aan de Panoramaroute waar we vandaag ook al een klein stukje van hebben gezien.

Na een enerverend dagje is het nu tijd voor een glaasje Zuid-Afrikaanse rode wijn! Tot later!